Ημουν δεκαεπτά- καλοκαιρι αμεσως μετά τη Β Λυκείου. Με όσο χαρτζιλίκι είχα συγκεντρώσει και με τον εφηβικο μου έρωτα διπλα μου ξεκινησα για τις Κυκλάδες. Προορισμος η Ιος και η Σαντορίνη , με πρώτο σταθμο τη Φολέγανδρο! Πού την ειχαμε ανακαλύψει? Κάποιος συμφοιτητής της αδελφής μου (εστετ προφανως) με ειχε ενημερώσει για την ύπαρξη αυτου του μικρού νησιού "που δεν το εχει μολύνει ακομη ο τουρισμός". Μετά απο 10-11 ώρες ταξιδι το πλοίο έφτασε επιτέλους στο λιμάνι. Ποιο λιμάνι δηλαδή... Τότε κατασκευαζόταν! Μειναμε "αρόδου" και δυο λάντζες πλησίασαν το καράβι για να πάρουν τους επιβάτες. Ειχε αέρα και κύματα, δεν ήταν ευκολο να ισορροπήσεις..Το διασκεδάσαμε πάντως. Τα καίκια μας έβγαλαν στο Καραβοστάσι. Καμια εικοσαριά σπίτια ήταν όλο κι όλο το χωριο , διακρίναμε και ένα εστιατόριο. Οσοι έψαχναν αγωνιωδώς για δωμάτιο απογοητεύτηκαν γρήγορα. Κανεις δεν περίμενε τους επισκέπτες για να προσφέρει κατάλυμα. Οι περισσότεροι εφυγαν άλλωστε για καμπινγκ. Ο κακομαθημένος έφηβος που ήμουν εγώ δεν δεχόταν με τιποτα να περάσει τη νύχτα με τον έρωτά του στη φύση κάτω απο ένα δέντρο (φοβάμαι τα φιδια) ουτε σε κάποια παραλία (αδυνατον να κοιμηθω με τα κουνουπια). Βρήκα ένα ντοπιο και έμαθα ότι υπήρχε δυνατότητα να ανεβουμε στη Χώρα και ίσως εκει να υπήρχε κανένα δωμάτιο . Προθυμοποιήθηκε να μας ανεβάσει με το HILUX! Στη Χώρα πράγματι ένας γνωστος του μας έδωσε τη λύση. Εγκαινιάσαμε τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που μολις ειχε χτίσει!
Το πρωί που ξυπνήσαμε και βγήκαμε βόλτα η θέα απο την Πούντα στο Αιγαίο μου πήρε την ανάσα. Επειτα περπατήσαμε στο Κάστρο και καθήσαμε στην πλατεια με τα ψηλά δέντρα που σε έκανε να νομίζεις πως εισαι σε χωριο στο Πήλιο! Τόση δροσιά απο το πράσινο και τον αέρα, πού να τη φανταστεις Ιούλιο μηνα στις Κυκλάδες! Βέβαια το πράσινο υπήρχε μονο εκει.. το νησί ειναι ξερο και άγριο .
Μέσα σε 24 ώρες κατάλαβα ότι η Φολέγανδρος θα ήταν για μένα έρωτας κερυνοβόλος! Η Ιος και η Σαντορίνη μπορούσαν να περιμένουν (τις επισκέφτηκα πράγματι το επόμενο καλοκαιρι).
Μειναμε 8-9 μέρες. Πηγαιναμε για μπάνιο με τα πόδια - δυο ώρες στον ήλιο μέχρι την Αγκάλη και τον Αγιο Νικόλαο. Απλές, αμμουδερές αιγαιοπελαγίτικες παραλίες που ήδη τοτε τις ειχαν ...εποικίσει οι γυμνιστές. Παράδεισος για μας! Το απόγευμα πίναμε καφέ και παιζαμε τάβλι στην πλατεια της Χώρας και το βράδυ τρώγαμε στα δυο τρια εστιατόρια ψητά ή ψάρια με σαλάτες και πατάτες τηγανητές. Μια μέρα πήγαμε στην Ανω Μεριά με το υπέροχο λεωφορείο που στοιβαζε ολους τους τουρίστες του νησιου και αγκομαχούσε στις ανηφόρες.Βρήκαμε εκει μια κυρία που ειχε κάνει την αυλή του σπιτιου της ταβερνάκι και σέρβιρε ματσάτα (χυλοπίτες με κοκορα με σαλτσα ντομάτα).
Θυμάμαι ακομη τη θλίψη μου το απογευμα που φύγαμε με το πλοιο για τον Πειραια. Καθως κοιταζα τον ξερο πανύψηλο βράχο να χάνεται στον ορίζοντα ειχα υποσχεθει στον εαυτο μου πως θα ξανάρθω σύντομα. Αλλη μια υπόσχεση που δεν τήρησα - μέσα σε τόσες άλλες..
Ξαναπήγα φέτος! Με το χάι σπηντ και με καινουριa παρέα (οχι δοκιμασμένη..). Φτάσαμε σε 4 ώρες στο λιμάνι 'οπου γίνονται τώρα έργα επέκτασης για να δημιουργηθει μαρίνα. Ειχαμε μαζί το αυτοκινητο και δε χρειάστηκε να φορτωθούμε σε κανενα για να πάμε στη Χώρα. Ο χάρτης στο ιντερνετ ήταν πολύ κατατοπιστικος κι έτσι βρήκαμε εύκολα το ξενοδοχειο. Η θέα απο το δωμάτιο μοναδική. Το πέλαγος στα πόδια σου...Η Φολέγανδρος έχει αναπτυχθει πολύ, αλλά δεν πάσχει απο τις συνηθεις ασθένειες του ελληνικού τουρισμού. Ειναι καθαρή, τα ξενοδοχεια ειναι καλόγουστα, τα μαγαζιά δεν έχουν πλαστικές καρέκλες (με αποφαση της Κοινότητας υπάρχουν μονο πάνινες πολυθρόνες και καρέκλες καφενειου και μονο ξύλινες επιγραφές στα καταστήματα). Μια καλά διατηρημένη και λιγο ακριβή κουκλα...Οι πληροφορίες μου λένε 'οτι τον Αυγουστο γίνεται της τρελης , αλλά εμεις πήγαμε Ιούνιο, οπότε δεν 'εχουμε παράπονο. Παντου βρίσκεις εστιατόρια και όλα σερβίρουν ματσάτα!. Αποκλείεται να πιστέψω βέβαια ότι ο κοκορας ειναι ντόπιος (πού να εκθρέψουν τόσα ζώα...). Αν βρεθειτε εκει, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να φάτε στον Ζέφυρο. Ο φοβερός Αποστόλης θα σας εξυπηρετήσει με χαμογελο και όρεξη για κουβέντα και θα απολαύσετε το φαγητο της πολίτισας μαμάς του ! και στο καφενείο της πλατείας σερβίρουν πάντα ωραια γλυκά 8δοκιμάστε την καρπουζένια)Οι επιλογές για παραλίες ειναι περισσότερες πια. γιατί τα καραβάκια σας πάνε στο Κάτεργο (υπέροχη αμμουδιά στη μέση του πουθενα με έναν ανελέητο ήλιο να σε χτυπάει κατακέφαλα - μη διανοηθειτε να πάτε χωρις ομπρέλα) και στο Λιβαδάκι (κρυστάλινα νερά και λείες πλάκες για να ξαπλώσετε).
"Η Φολέγανδρος ειναι για ερωτευμένους" επιμένει να λέει μια φίλη μου που παντρευτηκε και δεν πηγαινει πια! Εχει δικιο. Το άγριο τοπίο, οι ησυχες παραλίες με το κρύο νερο, το ηλιοβασίλεμα απο τη Χώρα θέλουν ρομαντικές ψυχές για να τα απολαύσουν. Αλλιώς, ειναι αλήθεια ότι ειναι ένα μικρό νησι με λίγες επιλογές. Οταν ακους "κουκλα η Χώρα, αλλά ποσες φορές να την πάμε πάνω κάτω.." ξέρεις ότι η σωστή φράση ειναι "καλά ειμαστε μαζί, αλλά μήπως να βλέπαμε κι άλλο κόσμο μήπως συμβει κάτι καλύτερο.." Κάπως έτσι την έπαθα κι εγώ φέτος. Ωραια τα ανετα ξενοδοχεια με τη θέα, ωραια και τα ρακομελα στην πλατεια, αλλά όλα ήταν αλλιώς την πρώτη φορά. Τότε βυθίζαμε τα πόδια στην άμμο και δε μας ένοιαζε τίποτα..
Ηταν τελικά μια ευχάριστη εβδομάδα χωρίς κανένα πάθος. Στα μάτια μου η Φολέγανδρος έμοιαζε όμορφη πάντα, αλλά λίγο χαμηλών τόνων και χωρίς εξάρσεις. Η Αμοργός πέρυσι με ειχε συγκινήσει περισσότερο - εκεινη η πανσέληνος που τη βλέπαμε απο ψηλά να φωτίζει το Αιγαιο μου είχε φανει πρωτόγνορη..
Σημασία εχει πώς εισαι εσύ και με ποιον τη χαζεύεις την πανσέληνο , θα μου πείτε. Και θα συμφωνήσω απολυτα!
Φευγοντας δεν υποσχέθηκα ότι θα επιστρέψω στη Φολέγανδρο. Τώρα που τα γράφω όλα αυτά, νιώθω σα να την πρόδωσα. Αυτο που μάλλον θα ήθελα να πω ήταν "ναι, θα γυρίσω οπωσδήποτε να νιώσω τον αέρα να με χτυπάει στην Πούντα - Με μια καινούρια αγάπη! " Η ζωή θα δείξει..
Το πρωί που ξυπνήσαμε και βγήκαμε βόλτα η θέα απο την Πούντα στο Αιγαίο μου πήρε την ανάσα. Επειτα περπατήσαμε στο Κάστρο και καθήσαμε στην πλατεια με τα ψηλά δέντρα που σε έκανε να νομίζεις πως εισαι σε χωριο στο Πήλιο! Τόση δροσιά απο το πράσινο και τον αέρα, πού να τη φανταστεις Ιούλιο μηνα στις Κυκλάδες! Βέβαια το πράσινο υπήρχε μονο εκει.. το νησί ειναι ξερο και άγριο .
Μέσα σε 24 ώρες κατάλαβα ότι η Φολέγανδρος θα ήταν για μένα έρωτας κερυνοβόλος! Η Ιος και η Σαντορίνη μπορούσαν να περιμένουν (τις επισκέφτηκα πράγματι το επόμενο καλοκαιρι).
Μειναμε 8-9 μέρες. Πηγαιναμε για μπάνιο με τα πόδια - δυο ώρες στον ήλιο μέχρι την Αγκάλη και τον Αγιο Νικόλαο. Απλές, αμμουδερές αιγαιοπελαγίτικες παραλίες που ήδη τοτε τις ειχαν ...εποικίσει οι γυμνιστές. Παράδεισος για μας! Το απόγευμα πίναμε καφέ και παιζαμε τάβλι στην πλατεια της Χώρας και το βράδυ τρώγαμε στα δυο τρια εστιατόρια ψητά ή ψάρια με σαλάτες και πατάτες τηγανητές. Μια μέρα πήγαμε στην Ανω Μεριά με το υπέροχο λεωφορείο που στοιβαζε ολους τους τουρίστες του νησιου και αγκομαχούσε στις ανηφόρες.Βρήκαμε εκει μια κυρία που ειχε κάνει την αυλή του σπιτιου της ταβερνάκι και σέρβιρε ματσάτα (χυλοπίτες με κοκορα με σαλτσα ντομάτα).
Θυμάμαι ακομη τη θλίψη μου το απογευμα που φύγαμε με το πλοιο για τον Πειραια. Καθως κοιταζα τον ξερο πανύψηλο βράχο να χάνεται στον ορίζοντα ειχα υποσχεθει στον εαυτο μου πως θα ξανάρθω σύντομα. Αλλη μια υπόσχεση που δεν τήρησα - μέσα σε τόσες άλλες..
Ξαναπήγα φέτος! Με το χάι σπηντ και με καινουριa παρέα (οχι δοκιμασμένη..). Φτάσαμε σε 4 ώρες στο λιμάνι 'οπου γίνονται τώρα έργα επέκτασης για να δημιουργηθει μαρίνα. Ειχαμε μαζί το αυτοκινητο και δε χρειάστηκε να φορτωθούμε σε κανενα για να πάμε στη Χώρα. Ο χάρτης στο ιντερνετ ήταν πολύ κατατοπιστικος κι έτσι βρήκαμε εύκολα το ξενοδοχειο. Η θέα απο το δωμάτιο μοναδική. Το πέλαγος στα πόδια σου...Η Φολέγανδρος έχει αναπτυχθει πολύ, αλλά δεν πάσχει απο τις συνηθεις ασθένειες του ελληνικού τουρισμού. Ειναι καθαρή, τα ξενοδοχεια ειναι καλόγουστα, τα μαγαζιά δεν έχουν πλαστικές καρέκλες (με αποφαση της Κοινότητας υπάρχουν μονο πάνινες πολυθρόνες και καρέκλες καφενειου και μονο ξύλινες επιγραφές στα καταστήματα). Μια καλά διατηρημένη και λιγο ακριβή κουκλα...Οι πληροφορίες μου λένε 'οτι τον Αυγουστο γίνεται της τρελης , αλλά εμεις πήγαμε Ιούνιο, οπότε δεν 'εχουμε παράπονο. Παντου βρίσκεις εστιατόρια και όλα σερβίρουν ματσάτα!. Αποκλείεται να πιστέψω βέβαια ότι ο κοκορας ειναι ντόπιος (πού να εκθρέψουν τόσα ζώα...). Αν βρεθειτε εκει, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να φάτε στον Ζέφυρο. Ο φοβερός Αποστόλης θα σας εξυπηρετήσει με χαμογελο και όρεξη για κουβέντα και θα απολαύσετε το φαγητο της πολίτισας μαμάς του ! και στο καφενείο της πλατείας σερβίρουν πάντα ωραια γλυκά 8δοκιμάστε την καρπουζένια)Οι επιλογές για παραλίες ειναι περισσότερες πια. γιατί τα καραβάκια σας πάνε στο Κάτεργο (υπέροχη αμμουδιά στη μέση του πουθενα με έναν ανελέητο ήλιο να σε χτυπάει κατακέφαλα - μη διανοηθειτε να πάτε χωρις ομπρέλα) και στο Λιβαδάκι (κρυστάλινα νερά και λείες πλάκες για να ξαπλώσετε).
"Η Φολέγανδρος ειναι για ερωτευμένους" επιμένει να λέει μια φίλη μου που παντρευτηκε και δεν πηγαινει πια! Εχει δικιο. Το άγριο τοπίο, οι ησυχες παραλίες με το κρύο νερο, το ηλιοβασίλεμα απο τη Χώρα θέλουν ρομαντικές ψυχές για να τα απολαύσουν. Αλλιώς, ειναι αλήθεια ότι ειναι ένα μικρό νησι με λίγες επιλογές. Οταν ακους "κουκλα η Χώρα, αλλά ποσες φορές να την πάμε πάνω κάτω.." ξέρεις ότι η σωστή φράση ειναι "καλά ειμαστε μαζί, αλλά μήπως να βλέπαμε κι άλλο κόσμο μήπως συμβει κάτι καλύτερο.." Κάπως έτσι την έπαθα κι εγώ φέτος. Ωραια τα ανετα ξενοδοχεια με τη θέα, ωραια και τα ρακομελα στην πλατεια, αλλά όλα ήταν αλλιώς την πρώτη φορά. Τότε βυθίζαμε τα πόδια στην άμμο και δε μας ένοιαζε τίποτα..
Ηταν τελικά μια ευχάριστη εβδομάδα χωρίς κανένα πάθος. Στα μάτια μου η Φολέγανδρος έμοιαζε όμορφη πάντα, αλλά λίγο χαμηλών τόνων και χωρίς εξάρσεις. Η Αμοργός πέρυσι με ειχε συγκινήσει περισσότερο - εκεινη η πανσέληνος που τη βλέπαμε απο ψηλά να φωτίζει το Αιγαιο μου είχε φανει πρωτόγνορη..
Σημασία εχει πώς εισαι εσύ και με ποιον τη χαζεύεις την πανσέληνο , θα μου πείτε. Και θα συμφωνήσω απολυτα!
Φευγοντας δεν υποσχέθηκα ότι θα επιστρέψω στη Φολέγανδρο. Τώρα που τα γράφω όλα αυτά, νιώθω σα να την πρόδωσα. Αυτο που μάλλον θα ήθελα να πω ήταν "ναι, θα γυρίσω οπωσδήποτε να νιώσω τον αέρα να με χτυπάει στην Πούντα - Με μια καινούρια αγάπη! " Η ζωή θα δείξει..
No comments:
Post a Comment