Friday, August 24, 2007

ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ...


Yπάρχει ένας άνθρωπος που σε διάφορες κρίσιμες στιγμές της ζωής μου εμφανίζεται μπροστά μου και …μ’ ένα μαγικο τρόπο με ανεβάζει! Τον λενε Didier – ηταν συμφοιτητης μου στο Παρίσι.
Τον γνώρισα στην ουρά των εγγραφών στο Πανεπιστήμιο. Στεκοταν διπλα μου, πιάσαμε την κουβέντα, ενθουσιάστηκε που ημουν Ελληνας. Όταν έφτασα στο γκισε μετά απο ώρες ορθοστασίας και η υπάλληλος μου ανακοίνωσε ότι μου έλειπε ένα χαρτί (και «έπρεπε να το φέρω από την Ελλάδα μεχρι αυριο» γιατί ηταν τελευταια μέρα εγγραφών και μετά έχανα την προθεσμία) ο Didier ανέλαβε δράση! Δεν έμαθα ποτέ τι της ειπε και τι κανόνισε (εγώ, ξέροντας ότι με κυνηγουσε η στρατολογία και αν έχανα την εγγραφή έπρεπε να γυρίσω στην Ελλάδα, ειχα απλά καταρρεύσει!). Το αποτέλεσμα ήταν ότι η στριφνή δεσποινις ξαφνικά με κοίταξε με κατανόηση, πήρε τα υπόλοιπα χαρτιά , προχώρησε την εγγραφή και μου δήλωσε πως για μένα θα κάνει παρατυπία και θα περιμένει μέχρι να έρθει το έγγραφο που έλειπε!
Με τον Didier γιναμε φίλοι, τα πιναμε συχνά στο Παρίσι το χειμώνα και στην Αμοργό τα καλοκαιρια. Μετά , χαθηκαμε για δυο τρία χρόνια. Εγω γύρισα στην Ελλάδα, πήγα στρατο , ξεκίνησα να δουλεύω. Και ξαφνικά, εκει που ένιωθα τελματωμένος μου ηρθε η πρότασή του ! Να γυρίσω στο Παρίσι και να δουλέψουμε μαζί στην εταιρία που είχε στο μεταξύ στήσει εκεινος. Μου το πρότεινε στο τηλέφωνο και ειπα το ναι σε εικοσι δυτερόλεπτα. «Ηξερα πως εισαι πάντα σιγουρος για τον εαυτο σου στα επαγγελματικά σου» μου ειπε. Στην πραγματικοτητα αυτό που συνέβαινε ήταν...αυστηρά προσωπικο ! Εγώ ειχα μολις χωρίσει και κάθε γωνιά της Αθήνας με έπνιγε. Κι έτσι ξεκινήσαμε την επαγγελματική μας συνεργασία.
Όλα πήγαιναν ρολόι (επαγγελματικές εμπειρίες, χρήματα και ευχάριστες γκομενοδουλειές). Ωσπου, σε ένα ταξίδι στην Αθήνα, εγώ…κεραυνοβολούμαι! Ποιο Παρίσι, ποια λεφτά, ποιος Didier!! Μετά από δυο μηνες σιρόπια στα τηλέφωνα και μερικά σαββατοκυριακα πάθους στη Λισαβώνα και τη Βενετία, παιρνω τη μεγάλη αποφαση! «Didier, πρέπει να γυρίσω πίσω. Μου εκαναν πρόταση από την εταιρία τάδε- πώς να αρνηθώ?» «Πώς να αρνηθεις, πράγματι… τοξερα ότι κάποια στιγμή θα συνέβαινε αυτό. Δεν θα έχαναν στην Ελλάδα κάποιον με τις εμπειρίες σου. Να πας!»
Και ηρθα στην Αθηνα κι έμεινα τα χρονάκια μου… Ωραία ήταν, δε λέω. Η δουλειά στην αρχή ήταν φυσικά πολύ μέτρια (ψέματα ειχα πει στον φιλαράκο μου!), αλλά σιγά σιγά τακτοποιήθηκε αυτό. Εζησα μια ωραία σχέση, ήμουν με τους φιλους από τα παλιά. Αλλά τη φθορά πώς να τη νικήσεις? Όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν…
Και βέβαια, ποιος ήρθε για διακοπές στην Ελλάδα τον Ιούνιο? Και τι μου πρότεινε? Να αναλάβω το τμήμα νοτιανατολικής Ευρώπης στην εταιρία ! Με βάση στο Παρίσι και συχνά ταξίδια σε Ρώμη, Αθήνα, Κωνσταντινούπολη. Πόσο χρειάστηκε να απαντήσω? Δεκαπέντε δευτερόλεπτα? Αντε, εικοσι! Τις λεπτομέρειες τις αφήσαμε για τέλη Αυγούστου. Ελα όμως που ο έρωτας αποφάσισε να με επισκεφτει πάλι ακριβώς την επομένη της πρότασης… Στην αρχή δεν έδωσα σημασία Θα είναι κάτι περαστικο ειπα. Με τις μέρες όμως φούντωνε.. Δεν με αναγνώριζα πάλι. Κι ο Didier, ολο και να παιρνει τηλέφωνα και να μου συζητάει σχέδια και να ζητάει τις ιδέες μου. Τι ιδέες να ειχα εγώ? Πού να πάμε με την αγάπη μου το βράδυ, σε ποιο ερημονήσι να το σκάσουμε για ένα τριήμερο και τέτοια.. Ομως πλησίαζε και η κρίσιμη Δευτέρα! Η μέρα που έπρεπε να κάνω την τελική επικοινωνία με τον Didier . Εκεινος ανησυχούσε λίγο – με ρωτούσε αν ειχα βγάλει τα εισιτήρια, αν χρειαζόταν να κάνει κάτι για να νοικιάσω σπίτι στο Παρίσι κλπ. Κι εγώ ήμουν στο φλου και την αναμονή. Ενας επαγγελματίας όπως εγώ…Κάτι δεν του πήγαινε καλα΄. Κυριακή βράδυ, αφού πρόβαρα την ωρα του ντους το ψέμα που πάλι θα του ξεφούρνιζα , ακουω το ηχο του μηνύματος στο κινητο. Ηταν το μωρό μου. Ηθελε να τα πούμε οπωσδήποτε. Μάλλον ήθελε να μου πει οπωσδήποτε ότι δε μπορούμε να συνεχίσουμε .. Εχω ξεχάσει να σας πω ότι οταν γνωριστήκαμε είχε ήδη μια σχέση! Το ειχα βλέπετε ξεχάσει κι εγώ!!
Κι έτσι, Δευτέρα πρωί, δεν πήρα τον Didier καν τηλέφωνο. Πήρα την πρωινή πτήση και βρέθηκα στο Παρίσι. ‘Απατεώνα’ μου ειπε μολις με ειδε. Μ’ εκανες να τρομάξω. Αλλά κατά βάθος ήξερα ότι εισαι professional! ¨» Πρέπει να σας πω ότι έχω ηδη βρει διαμέρισμα (μιας φιλης που μετακομισε σε ιδιόκτητο) και από χθες άρχισα και τις μπαρότσαρκες. Εννοειται ότι δεν έχω συνέλθει από το σοκ του χωρισμού. Αλλά το παλεύω με…θεραπεία σοκ όπως βλέπετε! Άλλη πόλη, άλλοι άνθρωποι, άλλη δουλειά…
Η μήπως όχι? Μήπως ιδια (όπως παλιά) πόλη, ίδια δουλειά και… πιθανώς άλλοι άνθρωποι?
«Φοβήθηκα μαζί σου αυτή τη φορά» μου ειπε πριν από λιγο στο γραφειο ο Didier. «Σα να σε κραταει κάτι στην Αθήνα. Σε κυνηγάνε πάλι από την παλία εταιρία ε?» «Όχι, υπηρχε μια πρόταση καινούρια αλλά την απέρριψα» του απάντησα αγέρωχα. Αναστέναξε με ανακούφιση. «Βρε μήπως είναι καλύτερα να μην πηγαινεις καθόλου στην Αθήνα? Να δώσω τα προτζεκτ εκει κάπου αλλού?» «Ελα τώρα- μην κάνεις σα γκομενα!! Αντέχω στους πειρασμούς». Γέλασε.
Κατά βάθος δεν θα μπορούσα να κόψω τελειως τη δόση μου από Αθήνα – το καταλαβαινετε ε? «Δεν θα ξεκινήσεις τίποτα συζητήσεις όμως …» μου ειπε με ένα πονηρό χαμογελο. «Μπα, μην ανησυχείς για αυτό» .
Αλήθεια του έλεγα. (Είπαμε - άρχισα ηδη τις παρισινές μπαρότσαρκες και δεν τα καταφέρνω κι άσχημα σε αυτον τον τομέα! )Μεταξύ μας όμως τώρα, δεν ειμαι ο τύπος που μπορεί να εγγυηθεί τι θα κάνει , αν επιδιώξουν τις …. συζητήσεις οι άλλοι….Αλλά φυσικά δεν είπα τίποτα. . Τον αγαπάω τον Didier. Αν είναι να του τη φέρω πάλι , ας γίνει στην ώρα του. Μην τον έχω στην πρίζα από τώρα….

Wednesday, July 18, 2007

...καi μην ξεχάσετε να περάσετε υπέροχα!


Ενα πρωινο του Μάη ο Γιώργος τηλεφώνησε στη Μαίρη. "Μικρουλι, κανόνισε την άδειά σου 23 με 30 Ιουλίου. " Εκεινη αιφνιδιάστηκε, του είπε πως έπρεπε να το δει με τον προιστάμενό της. "Εκλεισα τις διακοπές μας. Εχω εισιτήρια, ξενοδοχείο, τα πάντα. Μη μας το χαλάσεις!". Ολα πήγαν εντάξει - την επομένη τον ειδοποίησε ότι τα κανόνισε. Ο Γιώργος της ειπε μονο πως θα πηγαιναν στην Πάρο. Οι λεπτομέρειες (σε ποιο χωριο, σε ποιο ξενοδοχειο κλπ) θα ήταν έκλπηξη. Στην πραγματικότητα δεν είχε κανονίσει τίποτα! Κατ αρχην ήθελε να τσεκάρει αν εκεινη ήταν διατεθειμένη να κάνει διακοπές μαζί του (ηταν μαζι μονο τρεις μήνες). Αφού το επιβεβαίωσε αυτο, άρχισε να ψάχνει τα πρακτικά! Ενας φιλος στην Πάρο του πρότεινε ένα συγκρότημα με στουντιο λίγο έξω απο τη Νάουσα. Τα δωμάτια ειναι μεγάλα και με 'σχετική θέα"- μονο που κοστίζουν 80 ευρω. Ο Γιώργος έκανε τους υπολογισμούς του - αν πλήρωνε και η Μαρία δεν υπηρχε πρόβλημα. Αν όμως αναλάμβανε εκεινος το κόστος της έκπληξης? Για καλο και για κακό αποφάσισε να κόψει μια μέρα απο τις διακοπές. "Θα γυρίσουμε στην Αθηνα Σάββατο, να αποφύγουμε το χαμό στο λιμάνι κυριακή βράδυ" της είπε.
Πόνταραν πολύ κι οι δυο σε αυτες τις διακοπές. Θα κολυμπούσαν, θα χαλάρωναν, θα έκαναν έρωτα, θα ξενυχτούσαν! Τέλεια! Στα μπαρ όταν όλοι τους ρωτούσαν πού θα πάνε, είχαν ετοιμη την απάντηση. Και καθώς οι μέρες πλησίαζαν, αυτο ήταν το μόνο που τους απασχολούσε. Στη δουλειά την τελευταία μέρα, ήταν και οι δυο ευτυχισμένοι. Ουφ, επιτέλους φυγή! Ο Γιώργος την έκανε νωρίτερα και πήγε στο Κολωνάκι για καφέ με άλλη διάθεση! Η Μαίρη έμεινε με δυο φιλες και τα λέγανε - φιληθήκανε ,έδωσαν ευχές κι έφυγαν τελευταίες απο το έρημο γραφείο.
Πρωι πρωι φτάσανε στο λιμάνι και στριμώχτηκαν στην ουρά για το χάι σπηντ. Τα καθίσματα μικρά, ο αέρας αποπνικτικός, κούναγε κιολας το αναθεματισμένο... Δεν πτοήθηκαν! Εφτασαν στο δωμάτιο . Δεν ήταν άσχημο. Ξάπλωσαν στο κρεβάτι (ο Γιώργος με πονηρές προθέσεις) αλλά αποκοιμήθηκαν έτσι πτώματα που ήταν!
Στη θάλασσα είχε πολύ κοσμο. Σχεδον κανεις δεν κολυμπούσε! Παρά τη ζέστη όλοι έκαναν απλώς ηλιοθεραπεία. Ο Γιώργος διάβαζε το SPORTDAY - κάποια στιγμή βαρέθηκε και πήγε στην ταβέρνα για μπύρες. Η Μαρία έβαζε συνέχεια κρέμα στο πρόσωπο και χάζευε έναν μελαχρινο που είχε απλώσει πετσετα δίπλα της. Ηταν παρεα με έναν άλλον και έδειχνε διαθέσιμος. Ξαφνικά, σα να ξύπνησε απο μηνες ύπνου, συνειδητοποίησε κι εκεινη ότι ήταν διαθέσιμη!
Το βράδυ πήγαν για φαγητό - έφαγαν κεφτεδάκια, σαλάτες, μελιτζάνες, κολοκυθοκεφτέδες, τηγανητές πατάτες.... ηπιαν και ενα μπουκάλι κρασί! Η τσάρκα στα μπαρ έφερε και τον πρώτο καβγά. Ο Γιώργος ηθελε να την κάνουν, αλλά η Μαρία έψαχνε απεγνωσμένα τον μελεχρινο απο την παραλία και δεν ξεκουνούσε με τίποτα!
Τον ξαναείδε την επομένη στη θάλασσα - αφού τον έπαιξε με το βλέμμα, του έκανε τη δύσκολη! Τελικά, όταν ο Γιώργος έφυγε για τις μπύρες του, άλλαξαν τηλέφωνα. Θα τα λέγανε το βράδυ- μπορούσαν να κανονίσουν να πάνε στο ιδιο μπαρ!
Δυο μέρες μετά η Μαρία κι ο Γιώργος πήγαν βολτα με το μηχανάκι. "Βλέπεις αυτές τις μεζονέτες?" τη ρώτησε. "Εμαθα τιμές. Δεν ειναι και τόσο ακριβά. Σκεφτομουν ότι με ένα δάνειο θα μπορούσα να αγοράσω κάτι εκει. Θα ηταν ωραια να έχουμε ένα σπιτι εδώ, δε συμφωνείς?" Η Μαρία κούνησε το κεφάλι της. "Γιατί όχι?Σκέψου το!" Εκεινος είχε ήδη ξεσηκωθει - σχεδίαζε να ξαναέρθει για ένα σαββατοκύριακο τον Σεπτέμβριο και να το δει σοβαρά το θέμα. Του άρεσε πολύ η ιδέα. Ενα σπίτι σε νησι με όλες τις ανέσεις της πόλης. Θα έβαζε και NOVA να βλέπει τους αγώνες και να περνάει η ώρα τέλεια! Θα καλούσε φιλους απο την Αθήνα, θα μπορούσε να φέρει και καμια γκόμενα στα κρυφά απο τη Μαρία...Ονειρο!
Εκαναν έρωτα μονο δυο φορές (η Μαρία προλαβε όμως και έπαιξε με τον μελαχρινο τουλαχιστον τρία βράδυα, αφού ο Γιώργος λιώμα έφευγε απο τα μπαρ). Πήραν απο δυομιση κιλά ο καθένας , κάηκαν απο τον ήλιο και ο Γιώργος έπαθε θλάση στο πόδι του! Από την παραλία η Μαρία έστελνε συνέχεια στις φίλες της φωτογραφίες που έβγαζε με το κινητο .
Το Σάββατο ξαναστριμώχτηκαν στην οικονομική θέση του χάισπηντ- μια κυρία έκανε εμετό δίπλα τους και έπρεπε να υπομεινουν τη μποχα μέχρι να φτάσουν στον Πειραιά. Γύρισαν στα σπίτια τους πτώματα. Ο Γιώργος κανόνισε να βγει με τους κολλητους του να τα πούνε (θα τον παρέσυραν και στα γνωστά κωλάδικα για στριπτηζ και ένα γρήγορο με καμια μολδαβή). Η Μαρία είδε ένα dvd και μιλησε άπειρες ώρες στο τηλέφωνο με την κολλητή της που ήταν στη Μήλο.
Ειχαν μπροστά τους άλλη μια εβδομάδα άδεια! Πώς θα την γέμιζαν Θεέ μου?

Monday, July 2, 2007

ΦΟΛΕΓΑΝΔΡΟΣ REVISITED




Ημουν δεκαεπτά- καλοκαιρι αμεσως μετά τη Β Λυκείου. Με όσο χαρτζιλίκι είχα συγκεντρώσει και με τον εφηβικο μου έρωτα διπλα μου ξεκινησα για τις Κυκλάδες. Προορισμος η Ιος και η Σαντορίνη , με πρώτο σταθμο τη Φολέγανδρο! Πού την ειχαμε ανακαλύψει? Κάποιος συμφοιτητής της αδελφής μου (εστετ προφανως) με ειχε ενημερώσει για την ύπαρξη αυτου του μικρού νησιού "που δεν το εχει μολύνει ακομη ο τουρισμός". Μετά απο 10-11 ώρες ταξιδι το πλοίο έφτασε επιτέλους στο λιμάνι. Ποιο λιμάνι δηλαδή... Τότε κατασκευαζόταν! Μειναμε "αρόδου" και δυο λάντζες πλησίασαν το καράβι για να πάρουν τους επιβάτες. Ειχε αέρα και κύματα, δεν ήταν ευκολο να ισορροπήσεις..Το διασκεδάσαμε πάντως. Τα καίκια μας έβγαλαν στο Καραβοστάσι. Καμια εικοσαριά σπίτια ήταν όλο κι όλο το χωριο , διακρίναμε και ένα εστιατόριο. Οσοι έψαχναν αγωνιωδώς για δωμάτιο απογοητεύτηκαν γρήγορα. Κανεις δεν περίμενε τους επισκέπτες για να προσφέρει κατάλυμα. Οι περισσότεροι εφυγαν άλλωστε για καμπινγκ. Ο κακομαθημένος έφηβος που ήμουν εγώ δεν δεχόταν με τιποτα να περάσει τη νύχτα με τον έρωτά του στη φύση κάτω απο ένα δέντρο (φοβάμαι τα φιδια) ουτε σε κάποια παραλία (αδυνατον να κοιμηθω με τα κουνουπια). Βρήκα ένα ντοπιο και έμαθα ότι υπήρχε δυνατότητα να ανεβουμε στη Χώρα και ίσως εκει να υπήρχε κανένα δωμάτιο . Προθυμοποιήθηκε να μας ανεβάσει με το HILUX! Στη Χώρα πράγματι ένας γνωστος του μας έδωσε τη λύση. Εγκαινιάσαμε τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που μολις ειχε χτίσει!
Το πρωί που ξυπνήσαμε και βγήκαμε βόλτα η θέα απο την Πούντα στο Αιγαίο μου πήρε την ανάσα. Επειτα περπατήσαμε στο Κάστρο και καθήσαμε στην πλατεια με τα ψηλά δέντρα που σε έκανε να νομίζεις πως εισαι σε χωριο στο Πήλιο! Τόση δροσιά απο το πράσινο και τον αέρα, πού να τη φανταστεις Ιούλιο μηνα στις Κυκλάδες! Βέβαια το πράσινο υπήρχε μονο εκει.. το νησί ειναι ξερο και άγριο .
Μέσα σε 24 ώρες κατάλαβα ότι η Φολέγανδρος θα ήταν για μένα έρωτας κερυνοβόλος! Η Ιος και η Σαντορίνη μπορούσαν να περιμένουν (τις επισκέφτηκα πράγματι το επόμενο καλοκαιρι).
Μειναμε 8-9 μέρες. Πηγαιναμε για μπάνιο με τα πόδια - δυο ώρες στον ήλιο μέχρι την Αγκάλη και τον Αγιο Νικόλαο. Απλές, αμμουδερές αιγαιοπελαγίτικες παραλίες που ήδη τοτε τις ειχαν ...εποικίσει οι γυμνιστές. Παράδεισος για μας! Το απόγευμα πίναμε καφέ και παιζαμε τάβλι στην πλατεια της Χώρας και το βράδυ τρώγαμε στα δυο τρια εστιατόρια ψητά ή ψάρια με σαλάτες και πατάτες τηγανητές. Μια μέρα πήγαμε στην Ανω Μεριά με το υπέροχο λεωφορείο που στοιβαζε ολους τους τουρίστες του νησιου και αγκομαχούσε στις ανηφόρες.Βρήκαμε εκει μια κυρία που ειχε κάνει την αυλή του σπιτιου της ταβερνάκι και σέρβιρε ματσάτα (χυλοπίτες με κοκορα με σαλτσα ντομάτα).
Θυμάμαι ακομη τη θλίψη μου το απογευμα που φύγαμε με το πλοιο για τον Πειραια. Καθως κοιταζα τον ξερο πανύψηλο βράχο να χάνεται στον ορίζοντα ειχα υποσχεθει στον εαυτο μου πως θα ξανάρθω σύντομα. Αλλη μια υπόσχεση που δεν τήρησα - μέσα σε τόσες άλλες..
Ξαναπήγα φέτος! Με το χάι σπηντ και με καινουριa παρέα (οχι δοκιμασμένη..). Φτάσαμε σε 4 ώρες στο λιμάνι 'οπου γίνονται τώρα έργα επέκτασης για να δημιουργηθει μαρίνα. Ειχαμε μαζί το αυτοκινητο και δε χρειάστηκε να φορτωθούμε σε κανενα για να πάμε στη Χώρα. Ο χάρτης στο ιντερνετ ήταν πολύ κατατοπιστικος κι έτσι βρήκαμε εύκολα το ξενοδοχειο. Η θέα απο το δωμάτιο μοναδική. Το πέλαγος στα πόδια σου...Η Φολέγανδρος έχει αναπτυχθει πολύ, αλλά δεν πάσχει απο τις συνηθεις ασθένειες του ελληνικού τουρισμού. Ειναι καθαρή, τα ξενοδοχεια ειναι καλόγουστα, τα μαγαζιά δεν έχουν πλαστικές καρέκλες (με αποφαση της Κοινότητας υπάρχουν μονο πάνινες πολυθρόνες και καρέκλες καφενειου και μονο ξύλινες επιγραφές στα καταστήματα). Μια καλά διατηρημένη και λιγο ακριβή κουκλα...Οι πληροφορίες μου λένε 'οτι τον Αυγουστο γίνεται της τρελης , αλλά εμεις πήγαμε Ιούνιο, οπότε δεν 'εχουμε παράπονο. Παντου βρίσκεις εστιατόρια και όλα σερβίρουν ματσάτα!. Αποκλείεται να πιστέψω βέβαια ότι ο κοκορας ειναι ντόπιος (πού να εκθρέψουν τόσα ζώα...). Αν βρεθειτε εκει, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να φάτε στον Ζέφυρο. Ο φοβερός Αποστόλης θα σας εξυπηρετήσει με χαμογελο και όρεξη για κουβέντα και θα απολαύσετε το φαγητο της πολίτισας μαμάς του ! και στο καφενείο της πλατείας σερβίρουν πάντα ωραια γλυκά 8δοκιμάστε την καρπουζένια)Οι επιλογές για παραλίες ειναι περισσότερες πια. γιατί τα καραβάκια σας πάνε στο Κάτεργο (υπέροχη αμμουδιά στη μέση του πουθενα με έναν ανελέητο ήλιο να σε χτυπάει κατακέφαλα - μη διανοηθειτε να πάτε χωρις ομπρέλα) και στο Λιβαδάκι (κρυστάλινα νερά και λείες πλάκες για να ξαπλώσετε).
"Η Φολέγανδρος ειναι για ερωτευμένους" επιμένει να λέει μια φίλη μου που παντρευτηκε και δεν πηγαινει πια! Εχει δικιο. Το άγριο τοπίο, οι ησυχες παραλίες με το κρύο νερο, το ηλιοβασίλεμα απο τη Χώρα θέλουν ρομαντικές ψυχές για να τα απολαύσουν. Αλλιώς, ειναι αλήθεια ότι ειναι ένα μικρό νησι με λίγες επιλογές. Οταν ακους "κουκλα η Χώρα, αλλά ποσες φορές να την πάμε πάνω κάτω.." ξέρεις ότι η σωστή φράση ειναι "καλά ειμαστε μαζί, αλλά μήπως να βλέπαμε κι άλλο κόσμο μήπως συμβει κάτι καλύτερο.." Κάπως έτσι την έπαθα κι εγώ φέτος. Ωραια τα ανετα ξενοδοχεια με τη θέα, ωραια και τα ρακομελα στην πλατεια, αλλά όλα ήταν αλλιώς την πρώτη φορά. Τότε βυθίζαμε τα πόδια στην άμμο και δε μας ένοιαζε τίποτα..
Ηταν τελικά μια ευχάριστη εβδομάδα χωρίς κανένα πάθος. Στα μάτια μου η Φολέγανδρος έμοιαζε όμορφη πάντα, αλλά λίγο χαμηλών τόνων και χωρίς εξάρσεις. Η Αμοργός πέρυσι με ειχε συγκινήσει περισσότερο - εκεινη η πανσέληνος που τη βλέπαμε απο ψηλά να φωτίζει το Αιγαιο μου είχε φανει πρωτόγνορη..
Σημασία εχει πώς εισαι εσύ και με ποιον τη χαζεύεις την πανσέληνο , θα μου πείτε. Και θα συμφωνήσω απολυτα!
Φευγοντας δεν υποσχέθηκα ότι θα επιστρέψω στη Φολέγανδρο. Τώρα που τα γράφω όλα αυτά, νιώθω σα να την πρόδωσα. Αυτο που μάλλον θα ήθελα να πω ήταν "ναι, θα γυρίσω οπωσδήποτε να νιώσω τον αέρα να με χτυπάει στην Πούντα - Με μια καινούρια αγάπη! " Η ζωή θα δείξει..

Friday, June 15, 2007

ΑΕΡΟΛΟΓΙΕΣ ΠΕΡΙ ΦΩΤΙΑΣ


Λέω να φιλολογήσω περί έρωτος απόψε...
Ξεκινάω με τον σοφό Οβίδιο "Το καλύτερο απο όλα είναι να προλάβουμε το κακό στην αρχή του, οσο τα συναισθήματα είναι ακομη νωπά και βρισκόμαστε στη φάση που απλώς η ιδέα έχει αρχίσει να τριβελίζει την καρδιά. Οσο είναι ακομη νωρις μπορούμε να ξεριζώσουμε τα σπέρματα μιας μελλούμενης συμφοράς.Το δέντρο που τώρα πια χαρίζει στους διαβάτες τη σκιά του , στην αρχή δεν ήταν παρά ένα τόσο δα κλαράκι, που ο καθένας μπορούσε να τοου δώσει μια με το χέρι και να το ξεριζώσει. Τώρα που μεγάλωσε ποιος το φτάνει?"
Αν συνεχίζετε την ανάγνωση, ειναι γιατί μάλλον δεν τον ακούσατε τον Οβίδιο. Παραδεχτειτε λοιπον πως "δεν είναι τόσο η γοητεία ενός προσώπου που μας κάνει να το ερωτευτούμε, όσο η φράση του ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩ ΑΠΟΨΕ!" (Μ. Προυστ)
Τώρα που πέσαμε λοιπον για τα καλά στην παγίδα του έρωτα, αξίζει να δούμε μαζί την περιγραφή της ψυχής του ερωτευμένου (απο τον Τ. Μανν στον Τονιο Κρεγκερ) "Τότε ζούσε η καρδιά του.. Ηταν γεμάτη λαχτάρα και δυνατή ζήλεια και μια στάλα περιφρόνηση - και μια αγνή μακαριότητα".
Αλλά ο έρωτας δεν μας κάνει σχεδόν ποτέ (και για πολύ) ευτυχισμένους. Διάβαζα έναν ωραίο στιχο της Ολ. Καράγιωργα "Ουτε συ δεν είχες , δεν έφερες το κομμάτι το βράχο που ζήτησα απ'ολους σας που έχω αγαπήσει.."
Το έχω αναφέρει και παλιότερα αλλά το ξαναγράφω γιατί το αγαπώ πολύ . Ειναι του Α. Μπίστικα "Για μια μοναξιά ματώσαμε τα χείλη μας, χυδαιολογήσαμε, κοιμηθήκαμε αγκαλιά, μ'ένα μαχαίρι κάτω απο το στρώμα. Για μια μοναξιά μέσα στην πόλη και μέσα μας."
Κι ένας στιχος του Ντ. Χριστιανόπουλου¨"Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύ..."
Και κάτι τελευταίο. Δεν γράφτηκε ποτέ - μου το είπε η φίλη μου η Αννα με κάποια ευκαιρία. "Πώς γίνεται να καίγεσαι μέσα σου και να φοβάσαι να πλησιάσεις την φωτιά δίπλα σου?"

Wednesday, June 13, 2007

ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ


Διαβάζω στο σημερινο ΒΗΜΑ ότι ¨με εντολή του Πρωθυπουργού προς την υπουργό Παιδείας το επίμαχο βιβλίο ιστορίας της Στ δημοτικού αλλάζει ριζικά¨! Δεν έχει νόημα να ξαναρχίσουμε τη συζήτηση για το κρυφό σχολειό, τον ¨συνωστισμό στη Σμύρνη και την κυπριακή υπόθεση. Το βιβλίο προκάλεσε αντιδράσεις γιατί προσπαθησε να εισάγει μια ουδέτερη ανάγνωση της Ιστορίας. Η άποψη των συγγραφέων του είναι ότι οι μαθητές πρέπει να αναπτύσσουν κριτική σκέψη και όχι να διαπαιδαγωγούνται έλληνοχριστιανικά΄. Εκει ειναι το μεγάλο θέμα . Αν το ζήτημα ήταν μια φράση ή ένα αμφισβητούμενο περιστατικο θα το λύνανε μεταξύ τους οι ιστορικοι και οι εκπαιδευτικοί. Ομως το ¨Πατριωτικο μέτωπο¨ (απο Καρατζαφέρη και θέμο Αναστασιάδη μέχρι Χριστόδουλο και Κανέλλη) έχει άλλη άποψη. Τα παιδιά πρέπει να μαθαινουν ότι είμαστε μια ηρωική φυλή που με την πίστη της τα βάζει με όλους τους βάρβαρους γύρω μας! Μύθος το κρυφο σχολειο; Πιθανον- αλλά χρήσιμος μύθος! Σφάξαμε τούρκους όταν πήγαμε απο τη Μικρά Ασία μέχρι τον Σαγγάριο ; Ναι, αλλά δεν ειναι δυνατον να λέμε τέτοια πράγματα! Δεν ειναι πρωτοφανής αυτη η αντίληψη (που πάντως δεν ταιριάζει με την άποψη του Σολωμού ότι ¨εθνικο ειναι ο,τι ειναι αληθινό΄). Και άλλες χώρες έτσι κινούνται. Η Τουρκία ας πούμε - ή η νεοσύστατη ¨Μακεδονία¨ (που διδάσκει στα παιδιά της ότι ειναι απόγονοι εξ αιματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου). Καλυμμενες δικτατορίες δηλαδή ή ανίσχυρα κρατίδια που ψάχνουν ταυτότητα....
Αντίθετα,λαοί με προαιώνια έχθρα όπως οι γάλλοι και οι γερμανοί επέλεξαν μια ψύχραιμη θεώρηση της δικής τους ιστορίας . Και σήμερα είναι φίλοι και σύμμαχοι. Εμεις αποφασίσαμε ότι δεν είμαστε ώριμοι για κάτι τέτοιο. Μάλλον το αποφάσισε για μας ο κ. Καραμανλής. Οχι γιατί το πιστεύει- αν το πίστευε θα είχε εκφράσει τη γνώμη του νωρίτερα, Ομως χρειάζεται τις ¨πατριωτικές ψήφους¨ ! Και δεν έχει το κουράγιο να κάνει κάτι διαφορετικο.
Ο Πρωθυπουργός λοιπον γράφει την Ιστορία, με οδηγό τι δηλώνει στα γκάλοπ ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης (που μαθαινει ιστορία απο τον Αυτιά και τον Παπαδάκη!). Αν τα γκαλοπ λένε ότι η πλειοψηφία πιστευει ότι υπήρχε κρυφό σχοσλειο, τότε αυτο πρέπει να γράφει και το βιβλίο της ιΙτορίας!!
Ωραία !! Δεν μας χρειάζονται οι ιστορικοι !ούτε μας ενδιαφέρουν οι έρευνες σε αρχεία και άλλα τέτοια κουρασικά! Την Ιστορία εμεις τη γράφουμε μόνοι μας με γκάλοπ και τηλεοπτικές συζητήσεις! Και είναι αυτη που μας αξίζει! Με μπόλικο δάκρυ, αίμα και κυρίως εθνική υπερηφάνεια και πίστη! Βρε μήπως να αναθέσουμε στον Φώσκολο το βιβλίο της Στ δημοτικού; Πιστεύετε ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα υπήρχε κανεις απο τους τώρα διαμαρτυρόμενους που θα είχε πρόβλημα; Η καλύτερή τους θα ήταν! Αν συμφωνούσαν και τα γκαλοπ θα ησύχαζε και ο κ. Καραμανλής. Την έριξα την ιδέα! Λέτε...;;
σχολειο

Wednesday, May 30, 2007

To νησι, η πόλη, το ADSL και οι εφημερίδες


Ελειψα για μια εβδομάδα απο την Αθήνα. Ξεκίνησα για τους Παξους (υπάρχει εκει ένα οικογενειακό εξοχικο σπίτι που το χαίρομαι πολύ περισσότερο ¨εκτος σαιζον¨!). Στο δρόμο αποφασίσαμε να πάμε πρώτα στα Γιάννενα και να περάσουμε ενα βράδυ εκει. Μου αρέσει αυτη η πόλη. Η λίμνη ήταν υπέροχη μετά την βροχή . Κάναμε βόλτα στην προκυμαία, μπήκαμε και στο κάστρο. Παντού νέοι άνθρωποι (φοιτητές και φαντάροι). Αν σκεφτει κανεις ότι τα Ζαγοροχώρια είναι δίπλα και τώρα με την Εγνατία έχει έρθει κοντά και η θάλασσα , καταλαβαίνεις ότι τα Γιάννενα γίνονται πραγματικά πολύ ενδιαφέρων προορισμός ! Μια και είπα Εγνατία...Τι απάτη αυτές οι πινακίδες του ΥΠΕΧΩΔΕ! Το έργο σέρνεται τα τελευταία χρόνια κι αυτοι όλο εγκαίνια και πινακίδες ....Μπήκαμε κι εμεις στην περίφημη Εγνατία για να πάμε στην Ηγουμενίτσα και μετά από 20 χλμ πραγματικού αυτοκινητόδρομου ξαναβγήκαμε στον παλιο επαρχιακο δρόμο. Η Εγνατία μας υποδέχθηκε πάλι για το τελευταιο κομμάτι της διαδρομής. Ας την τελειώσουν πρώτα και μετά ας κάνουν όσα εγκαίνια θέλουν...
Οι Παξοι ήταν υπέροχοι αυτην την εποχή (σας έχω και τη σχετική φωτογραφία). Η θάλασσα ΄σε ανεκτη θερμοκρασία - κάναμε μπάνιο κάθε μέρα. Εβρεχε μια δυνατή μπόρα κάθε απόγευμα και όλο το υπόλοιπο διάστημα είχε ζεστο καιρο. Λίγοι άγγλοι τουρίστες έδιναν το προμήνυμα της επέλασης του Ιουλίου και του Αυγούστου. Το νησί έχει ζωντανέψει πολύ απο τότε που οι ξένοι άρχισαν να αγοράζουν σπίτια. Αυτο τους κάνει να έρχονται πιο συχνά - και εκτός του διμήνου της μεγάλης τουριστικής κίνησης. Ετσι υπάρχει μια σχετική κινηση ακομη και το χειμώνα, με αποτέλεσμα να συντηρούνται εστιατόρια, σουπερ μαρκετ κλπ. Καμια σχέση με το αγνο (αλλά τόσο καταθλιπτικο )παρελθον! Την Τετάρτη πήγα να πάρω εφημερίδα και έμαθα ότι λογω διαφωνιών με το πρακτορείο της Κέρκυρας η κοπέλα που έφερνε τυπο στο νησι σταμάτησε! Δεν υπηρχαν εφημερίδες λοιπον! Στην αρχή το πήρα ρομαντικά. Έυκαιρία να αφοσιωθώ στο βιβλίο μου¨σκέφτηκα. Αλλά το μικρόβιο με έστειλε στις σελιδες των ΝΕΩΝ στο ιντερνετ - ελα όμως που η σύνδεση έπεφτε ανά δύο λεπτά! Την επομένη επισκέφτηκα ενα ιντερνετ-καφέ. Με ενθουσιασμο ανακάλυψα ότι ειχαν adsl! ¨Πριν απο εικοσι μέρες μας το έβαλαν¨μου είπε η φίλη μου η Ειρήνη που ειναι λογιστρια στο νησι και θα διευκολυνθει τώρα πολύ στη δουλειά της.. ¨Μπράβο! τουλάχιστον κάποιος σκέφτεται τον τουρισμό αλλά και τις δικές σας ανάγκες ¨της απάντησα. ¨Μπα, χάρη στο ΣΤΟΙΧΗΜΑ το έβαλαν! Ξέρεις τι τζιροι ειναι αυτοι; ¨. Τι να πω εγώ; Αν είναι να εκσυγχρονιστούμε, ας γίνει και λίγο με νοιάζει αν αυτο ειναι παράπλευρη ωφέλεια που προκύπτει απο τις ανάγκες για τζόγο!! Διάβασα τις εφημερίδες μου, αλλα τι τα θέλετε... Το ιντερνετ καλύπτει τη χρηστική πλευρά - μαθαινεις τα νέα. Αλλά την απολαυση του να έχεις την εφημερίδα δίπλα στον καφέ σου, να μυριζεις το χαρτί, να την αφήνεις στα γοανατα σου και να ρεμβάζεις... ε, δεν στη δίνει! Δηλώνω φανατικος οπαδος του χαρτιου - και θέλω την εφημερίδα και τα περιοδικά μου στην παραλία!

To μετρό της ζωής μας


Για τους αθηναίους της δικής μου γενιάς, που μεγαλώσανε ακούγοντας ανέκδοτα απο τους γονεις τους για την ¨τρύπα του μετρο¨ (κάποιος υπουργός του Καραμανλη του Α είχε ανοιξει την τρύπα για να εξαγγειλει ότι ξεκινά το έργο - που δεν άρχιζε όμως ποτέ!), η λειτουργία και η ανάπτυξη του δικτύου του μετρο είναι μια απο τις λίγες ευτυχεις στιγμές στη ζωή της πόλης μας!
Χάρη σε έναν φίλο που δούλευε στην ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ είχα κατέβει στις στοές της Κλαυθμώνος την εποχή που το έργο κατασκευαζόταν - και βέβαια πήγα βόλτα πρωί πρωί την πρώτη μέρα της λειτουργίας της γραμμής Σύνταγμα-Εθνική Αμυνα.
Χρησιμοποιώ το μετρο πολύ συχνά για τις μετακινήσεις μου και τα τρενα που έρχονται στο σταθμό φέρνουν μαζί τους πάντα έναν αγαπημένο ήχο!
Καταλάβατε ότι είμαι εραστής του μετρο. Μπορώ τώρα να γκρινιάξω ελεύθερα;
Πήγα χθες στο Γκάζι. Και σε αντίθεση με αυτά που είχα διαβάσει και ακούσει για τους νέους σταθμούς, ένιωσα απογοήτευση. Ενα τέτοιο έργο δεν μπορεί να είναι ξεκομμένο από τον χώρο που το περιβάλλει. Υποτίθεται ότι το μετρο σε φέρνει στην μποεμ καινούρια γειτονιά της Αθήνας. Αυτός ο φαραωνικός σταθμός με τους γρανίτες παντού και τους τεράστιους χώρους (πραγματική σπατάλη!) αισθάνεσαι ότι θα σε οδηγήσει τουλάχιστον στην παρισινή Ντεφανς με τα τεράστια υπερμοντέρνα κτίρια και τα μεγάλα πάρκα! Καταλαβαίνω ότι πρεπει να υπάρχει ένα ενιαίο ύφος σε όλους τους σταθμούς ( ας πούμε το στυλ του αθηναικού μετρο)αλλά δε μπορούσε να βρεθει ένας αρχιτέκτονας να προσαρμόσει τα σχέδια ώστε ο χώρος να ταιριάζει με το σημερινό Γκάζι; Ενας φίλος πρότεινε να τον κάνανε ροζ τον σταθμο (λόγω gay χωριου!)- εγώ λέω απλώς ότι θα μπορούσε να είναι ένας σταθμός πιο ζεστός και μοντέρνος. Και αμαν πια αυτη η άρνηση να βάλουν διαφημίσεις! Ανεβαινεις τις ατελείωτες σκάλες με τα λευκά πανελ διπλα σου. Γιατί να μην βλέπεις λίγο χρώμα απο αφίσες; Ας είναι αφίσες θεατρικών παραστάσεων, ταινιών, εκθέσεων! Αλλά όχι αυτη η νεκρική ασπρίλα!
Ναι, χαιρόμαστε που το μετρο προχωράει (νάναι καλά ο Σημίτης που με την επιμονή του το έβαλε μπροστά και το υλοποίησε..)Αλλά φτάνουν οι μεγαλομανίες και η έλλειψη φαντασίας. Για να το αγαπήσουμε ακόμη περισσότερο θελουμε οι χώροι του να πιάσουν το σφυγμό της πόλης και της αληθινής ζωής της! Η διοίκησή του μοιάζει μερικές φορές να το αντιμετωπίζει σαν μουσείο. Φαντάζομαι κάποιοια μεγαλοστελέχη να κυκλοφορούν στους χώρους του για επιθεώρηση με χειρουργικά γάντια! Κάνει ζέστη στην Αθήνα ξέρετε.. Δεν πειράζει αν περπατώντας ιδρώνουμε λίγο!!

Monday, May 14, 2007

MACEDONIA ΞΑΚΟΥΣΤΗ!


Την ώρα που η Μαρία Μπακοδήμου πρόφερε τη φοβερή ευχή της ¨Καλή επιτυχία Μακεδονία¨ πρέπει να παραδεχτω ότι ένιωσα ένα κύμα ενθουσιασμού να με κυριεύει.Επιτέλους, σκέφτηκα, κάτι να ταράξει τα νερά αυτης της βαρετής βραδιάς!
Γαιτί δεν είχα καμια αμφιβολία για τη συνέχεια. Τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας, sms για άμεση διόρθωση, αναφορές την επομένη στις εκπομπές της τηλεόρaσης κλπ. Χθες το εθνικόφρον ¨ΘΕΜΑ¨ έκρινε ότι η κα Μπακοδήμου δεν είναι κατάλληλη για μετάδοση τέτοιας σημασίας εκδηλώσεων!!
Το θέμα της ονομασίας της γειτονικής μας χώρας και η στάση μας σε αυτό είναι νομίζω ….περιβόλι! Ελάτε να δούμε το θέμα με λίγη ψυχραιμία. Αρνούμαστε μετά βδελυγμίας την ονομασία Μακεδονια και δεχόμαστε να τους αποκαλούμε Σκοπια ή FYROM. Το ¨Σκοπια¨ δε σηκώνει σοβαρή συζήτηση – φαντάζεστε να ονόμαζαν ολοκληρη τη χώρα μας οι Ιταλοί π.χ. Άθήνα¨; Το FYROM πάλι είναι αποκαλυπτικό της σχιζοφρένειας στην υπόθεση. Former Yugoslavic Republic of MACEDONIA. ! Κατ αρχας, σε τι αναφέρεται το former; Είναι πρωην Δημοκρατία; Μπα, δεν ξέρουμε κάτι τέτοιο. Είναι μια δημοκρατική χώρα με εκλογές, κοινοβούλιο κλπ που περιμένει τη σειρά της να ενταχθει στην Ευρωπαική Ενωση. Αν εννοούμε ότι είναι πρωην γιουγκοσλαβική δημοκρατία, συμφωνούμε απόλυτα. Το ίδιο και η Σερβία , η Κροατία κλπ. Αυτές γιατι δεν τις αποκαλούμε π.χ. FYRSERBIA ή FYRCROATIA; Αρα, κάτι α΄λο θα είναι. Μήπως πρωην Μακεδονία; Τι μπορει να είναι πάλι τούτο; Πώς ηταν Μακεδονία τόσα χρονια ως ομοσπονδο κράτος της Γιουγκοσλαβίας (αναγνωρισμένο από την Ελλάδα!) και τώρα δεν είναι πια; Τι μπορεί να συνέβη; Επαψε να ανήκει γεωγραφικά στη Μακεδονία; Μα δεν μαθαίναμε στο σχολειο ότι η Μακεδονία είναι η περιοχή που εκτεινεται από το Αιγαιο μέχρι τη χεσόνησο του Αιμου; Δεν ξέραμε ότι μεχρι και τη δεκαετία του 80 τη Μακεδονία μοιράζονταν η Ελλάδα , η Γιουγκοσλαβία και η Βουλγαρία; Ξέρουμε ότι κατά περιόδους άλλάζει΄η Ιστορία – τώρα αλλάζει και η Γεωγραφία;
Σοβαρά τώρα… Εχουμε γινει γραφικοι. FYRMACEDONIA διάβαζε η κακομοιρα η Μπακοδήμου (κι εμεις μαζί της). Macedonia (σκετη) την ανεβαζαν οι εκπρόσωποι των χωρών που ψήφιζαν, Macedoine την κατέβαζαν… Μονο εμεις, εκει! Σκοπια, FYROM κλπ. Ο (αποψε ένας ναυτης το κορμι μου αμελει) Παπαθεμελής πρότεινε να την ονομάσουμε Δαρδανία! Ωραία ιδέα! Μόνο που είναι δικο τους δικαίωμα να αυτοπροσδιοριστουν – μικρή σημασία έχουν οι απόψεις του κ. Παπαθεμελή επι του θέματος!
Είμαστε λοιπον παρανοικοί; Όχι ακριβώς ! Πράγματι υπάρχει ένα εθνικιστικο κίνημα που προσπαθεί να δώσει ταυτότητα μακεδονικού έθνους στους κατοίκους της χώρας (με τα γνωστά περι απογόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου κλπ). Δεν είμαι ιστορικός- αλλά παο τα λίγα που έχω διαβάσει δεν φαίνεται να στέκουν αυτά. Όμως η απόλυτη άρνησή μας να επιτρέψουμε τη χρήση της λέξης Μακεδονία σε μια χώρα που γεωγραφικά είναι στη Μακεδονία ήταν ανόητη και καταδικασμένη σε αποτυχία. Ας την έλεγαν Ανω Μακεδονία, Βόρεια Μακεδονία ή ο,τι άλλο… Υπήρχαν προτάσεις που όλες τις απορρίψαμε. Μπήκαν μπροστά οι Παπαθεμελήδες, η Εκκλησία και οι Ψωμιάδηδες και τώρα τρέχουμε και δε φτάνουμε. Οποιος ταξιδευει στο εξωτερικο ή διαβάζει καμια ξένη εφημερίδα έχει καταλάβει ότι το ονομα ΜΑCΕDΟΝΙΑ το έχει κατοχυρώσει η διπλανή χώρα. Και απ’ο,τι φαίνεται δύσκολα συζητάει πια συμβιβασμό με επιθετικο προσδιορισμό. Μάλλον χάνουμε άλλη μια ένδοξη μάχη – γιατί πάλι αφήσαμε τους ανόητους να καθορίσουν την πολιτική μας . Η Μπακοδήμου μας μάρανε λοιπον….

Friday, May 11, 2007

A LA MANIERE DE....

Το κείμενο που ακολουθει ως προς τα γεγονότα ειναι απολύτως αληθινό. Ως προς το ύφος, ειναι μια άσκηση μιμησης των κειμένων που ηταν στη μοδα τη δεκαετια του 80 στα (νεογέννητα τοτε) lifestyle περιοδικά. Αρθρογράφοι γέμιζαν τη στήλη τους με εμπειρίες της πεζης καθημερινότητας τους - και φαίνεται ότι αυτο ενδιέφερε κάποιους! Αβυσσος η ψυχή του αναγνώστη!
Σημερα δεν πήγα στο γραφείο. Τους είχα ενημερώσει απο χθες ότι για την ψυχική υγεια τη δική μου και των συνεργατών μου, το καλύτερο ηταν να πάρω μια μέρα off. Ξύπνησα νωρις ωστόσο - ένα μολις τέταρτο μετά τις 8 (που είναι η συνηθισμένη έγερση τις καθημερινές !). Είχε δροσιά, οπότε ήπια καφέ στη βεράντα. Εφυγα για το Leroy Merlin . Δεν το είχα επισκεφθει μέχρι σήμερα. Καμια σχέση απο πλευράς κινησης με το ΙΚΕΑ. Πάρκαρα ευκολα , περπάτησα άνετα στους διαδρόμους του, δε συνάντησα γνωστούς και βρήκα ευκολα αυτο που έψαχνα. Πήρα ένα ωραιοτατο ινδονησιακο τικ τραπέζι για τη βεράντα σε τιμή που δεν θα σας αποκαλύψω - σκέφτομαι να σας καλέσω γισ ούζα καμια μέρα, οπότε ας φαντάζεστε ότι ειναι πολύ ακριβότερο απ οσο το πλήρωσα! Το προσωπικο στο κατάστημα έχει περάσει απο καλή εκπαιδευση και ειναι όλοι πολύ εξυπηρετικοί. Επίσης πρώτη φορά ειδα σε ελληνικο μαγαζί τόσους μαύρους εργαζ'ομενους(απο τη Γαλλία τους εισήγαγαν?) Μια και ημουν στην Αττική οδό, έστριψα για Βάρη. Μια βουτιά στη Βουλιαγμένη σίγουρα θα μου έφτιαχνε τη διάθεση. Οι μυημένοι αναγνώστες μου θα υποθέσουν ότι πήγα στα λιμανάκια . Και όμως... Προτίμησα τα ρηχά και πιο ζεστά νερά του Αστέρα! Οπως το υπολόγιζα, είχε πολύ λίγο κόσμο - καμια σχέση με τα κολασμένα σαββατοκύριακα. Δίπολα μου ηταν ξαπλωμένες στις ξαπλώστρες δυο μάλλον σεξυ νεαρές- σε ελάχιστη απόσταση έπαιζαν τα παιδάκια τους. Οποιος ενδιαφέρεται ας το έχει υπ όψιν του. Τις καθημερινές νέες ωραίες μαμάδες χωρις τους συζύγους δείχνουν διαθέσιμες (οσο το επιτρέπει η επίβλεψη των παιδιων) τουλάχιστον για φλερτ. Το μπανιο ήταν αναζωογονητικο. Είχα μαζί μου το The world is flat του Friedman (το συνιστώ στον φιλο gremlin για την πολιτική του διαπαιδαγώγηση). Δεν ειναι μυθιστόρημα, αλλά διαβάζεται εξαιρετικά ευχάριστα! Εχετε ποτέ σκεφτει ότι μπορει να παιρνετε τηλέφωνο για κράτηση τραπεζιου σε εστιατόριο στο Μανχάταν και στην άλλη άκρη της γραμμής να σας μιλάει Ινδος υπάλληλος τηλεφωνικού κέντρου στο Δελχι που έχει μπροστά του απεικονιση του εστιατορίου και κάνει τη δουλειά μια χαρά και πολύ φτηνά? ΄Γιατί να απασχολει τον ακριβοπληρωμένο υπαλληλό του σε τέτοια καθηκοντα ο αμερικανος εστιάτορας? Τα ινδικά call centers προσφέρουν τέτοιου ειδους υπηρεσίας σε εξαιρετικές τιμές!
Γυρνωντας απο την Κατεχάκη έκανα παράκαμψη - επρεπε να πάω στην κηδεια του μακρινου συγγενη μου Κ. με τον οποίο κάναμε παρέα μικροί. Πέθανε χθες το πρωι πριν γίνει σαράντα απο ανακοπή καρδιάς. "Εκανε και γυμναστική" άκουσα να ψιθυρίζουν καποιοι συγγενεις που τον έβλεπαν προφανώς πιο συχνά απο μένα. Περίεργο - την ωρα που περπατούσα στην παραλία πρωτύτερα είδα δυο αγόρια που παίζανε με αυτα τα πλαστικά πλοια σε έντονα χρώματα (γαλάζια και πορτοκαλί) - μου θύμισαν τα παιγνιδια που είχαμε κι εμεις με τον Κ. και τα φέρναμε μαζί στην παραλία της Βουλιαγμένης όταν πηγαιναμε μικροι για μπανιο.
Επέστρεψα στο σπίτι, έκανα κρύο ντους ντους και έβαλα tan intensifier. Διαπίστωσα πέρυσι ότι βοηθάει πράγματι να κρατήσει λιγο παραπανω το μαύρισμα.Εχω να πάω στον γάμο του συμμαθητή μου του Δ. το βράδυ. Αποκλειεται να πάω στην εκκλησία (άλλωστε θα έπρεπε να ειμαι ηδη εκει). Με πιάνει θλίψη στους γάμους. Θα είναι όμως όλοι οι συμμαθητές και θα εμφανιστώ τουλάχιστον στη δεξίωση. Το πρόβλημα είναι ότι . επειδή ο Δ. είναι διευθυντης μεγάλης εταιρίας (αντιλαμβάνεστε το ύφος της βραδιάς) πρέπει να πάω κατάλληλα ντυμένος. Γραβάτα δεν θα φορέσω, αλλά ένα σκούρο κοστούμι θα το ρίξω πάνω μου. Και μετά εγώ θέλω να πάω σε κωλάδικο . Μου συμβαίνει παντα μετά τους γάμους. Για να εξιλεωθώ απο την γερή δόση αστικής συμβατικοτητας, χρειάζομαι βόλτα σε σκοτεινά μαγαζιά της περιοχής που περικλειεται από τις οδους Λιοσίων, Φυλής και Αριστοτέλους (αν γνωριζετε...). Οπότε λέω να έχω καβάντζα στο αυτοκινητο το τρύπιο τζιν μου. Εκτος αν πάω ντυμένος έτσι - ένας φλώρος στην αγρια Ανατολή! Θα αφήσω την σαμπάνια να αποφασίσει....

Wednesday, May 9, 2007

BOAT PEOPLE



Η αγαπημένη LIBERATION τα ειπε όλα σήμερα το πρωί, δημοσιευοντας τη φωτογραφία του Προέδρου απο το σκάφος των διακοπών του με τίτλο THE BOAT PEOPLΕ! Ο τύπος με το που εξελέγη, πήγε διακοπές ...χορηγούμενες απο μεγαλοεπιχειρηματία!

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τη συνέχεια... Η LIBE ελεγχεται πλέον απο τον φίλο του Προέδρου βαρώνο de Rotchild ! Είναι φανερό ότι οι συντάκτες και ο διευθυντής της δοκιμάζουν τις αντοχές του χρηματοδότη τους.

Ας περιμένουμε..

GENERATIONS WAR


Αν στις γαλλικές εκλογές ψήφιζαν οι πολίτες ηλικίας 18-56 ετών Πρόεδρος σήμερα θα ήταν η Σεγκολέν! Οι ανω των 60 όμως έδωσαν στον Σαρκοζί ...ανω του 60% και έκριναν τη μάχη! Χμ.....Και τώρα τι κάνουμε εμεις οι νεώτεροι; Εχουμε συνειδητοποιήσει ότι ειμαστε μειοψηφία; Οτι ζυγίζουμε λιγότερο στη ζυγαριά που κρίνει τα πράγματα στην κοινωνία που τις αποφάσεις λαμβάνει η πλειοψηφία; Ποιος νομίζετε ότι βλέπει -και επικροτεί- τα δελτία των 8 στη χώρα μας; Και ποιος ξοδεύει ώρες (4 και 5 την ημέρα) μπροστά στην tv, διαμορφώνοντας τους πίνακες της AGB που με τη σειρά τους επηρεάζουν το είδος του προγράμματος που προσφέρεται;
Δε φαντάζομαι πολλοι απο εσας να ξεκινάτε τη μέρα σας με τις συμβουλές του Γιώργου Αυτιά ή με την σύνοψη της επικαιρότητας απο τον Γιώργο Παπαδάκη! Ομως κάποιοι άλλοι αυτην την ενημέρωση διαλέγουν και με αυτην διαμορφώνουν άποψη! Φοβούνται να βγουν απο το σπίτι γιατί εκει έξω κυκλοφορούν τοξικομανεις τσαντάκηδες και αλβανοί δολοφόνοι. Οι συντάξεις δε φτάνουν, αλλά κάτι καλοι άνθρωποι (ηθοποιοι , δημοσιογράφοι και άλλα οικεία στον τηλεθεατη πρόσωπα) θα στρατευτουν στην πολιτική και κάτι θα κάνουν για να τους βοηθήσουν. Εντάξει, αυτο δεν το πολυπιστεύουν, αλλά έσι κι αλλιώς η πειρα της ζωής τους δίδαξε πως όλοι ίδιοι είναι και τίποτα δεν μπορει αν γίνει για να αλλάξουν τα πράγματα. Αλλωστε, γιατί να αλλάξουν; Για να σβήσουν απο την ταυτότητά μας το θρήσκευμα ή για να δίνουν δικαιώματα στους ομοφυλόφιλους;
Ξέρω ότι τώρα περιμένετε να ολοκληρώσω το παραλήρημά μου κατά των γερόντων (αν και μονο γέροι δεν ειναι οι σημερινοί 60αρηδες και 70άρηδες!). Κανονικά εδώ θα έπρεπε να πω ότι εκτος όλων των άλλων με το να ζουν τόσο, επιβαρύνουν το ασφαλιστικο σύστημα και εμεις πληρώνουμε όλο και περισσότερες εισφορές για να έχουν αυτοι σύνταξη! Θα μπορούσα να προτείνω να μην τους αφήνουμε σε χλωρό κλαρί! Πώς ο γέρος τα έβαλε με το karagiozaki μας (βλεπε σχετικο ποστ) επειδή κάπνιζε στη στάση; Να τους τη λέμε κι εμεις που περνάνε τη μέρα τους στα καφενεια και θελουν να τους πληρώνουμε κι απο πάνω!
Μου περνάει όμως απο το μυαλό μια άλλη σκέψη... Μήπως να τους αφιερώναμε λίγο χρόνο παρά πάνω; Γονεις ή παπούδες μας είναι1 (ανάλογα με την ηλικία του καθενός μας ) . Αν τους βλέπαμε πιο συχνά, αν κουβεντιάζαμε περισσότερο μαζί τους, αν τους βγάζαμε λίγο έξω να δουν μια παράσταση, μια ταινία.. Οχι απο ελεημοσύνη. Στα πλάισια ανταλλαγής εμπειριών! Συναισθηματικών και άλλων! Καταλαβαίνουν πολλά ξέρετε... Και καμια φορά μπορουν να έχουν εξαιρετικο χιούμορ. ¨Ζούμε πολλά χρονια πια... Και δεν σας αφήνουμε κι εσας να χαρείτε τα γηρατειά σας!¨όπως είπε κάποτε μια 85χρονη κοτσονάτη κυρία στον 60άρη γιο της!!

Monday, May 7, 2007

ΣΑΡΚΟΖΙΔΗΣ


Θριαμβολογει η ελληνική Δεξιά για τη νικη Σαρκοζί. Είναι λέει φίλος τους ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας. Ο Αβραμόπουλος χτες στο MEGA τέτοια χαρά δε μπορούσε να την κρύψει με τίποτα! Ασε που δεν τολμούσε κανεις να κάνει κριτική- του απαντούσε ο Υπουργός μας με τέτοιο πάθος, που έλεγες ¨δε μπορει , αυτος θα διαμόρφωσε την πολιτική πλατφορμα του Προέδρου¨! Στη χώρα της αντιγραφής, βρήκαμε τώρα νέο πρότυπο! Οπως πολύ καλά ξέρετε, στην περιφερειακή Ελλάδα μας τίποτα δεν γίνεται πιο εύκολα αποδεκτό απο αυτο που έχει πετύχει κάπου στο εξωτερικο. Ρωτήστε τους διαφημιστές. Σπανίως τους ζητάει κανεις να σκεφτουν κάτι πρωτότυπο. Είτε ο πελάτης τους δειχνει μια ξένη διαφήμιση και τους λέει ¨κάτι τέτοιο θέλω!¨ ειτε οι ίδιοι ξημεροβραδιάζονται βλεποντας κασέτες και ξεφυλλίζοντας έντυπα με καταχωρίσεις μέχρι να βρουν τι θα αντιγράψουν!Στο ΠΑΣΟΚ πήραν μέχρι και το σλογκαν της Σεγκολεν ¨Δικαιη κοινωνία για μια ισχυρή Γαλλία¨Αντικαταστήστε τη λέξη Γαλλία με Ελλάδα και έχετε τον τίτλο του κυβερνητικού προγράμματος των ελλήνων Σοσιαλιστών! Ε, να μην ξεσαλώσει τώρα η ΝΔ; Σου λέει ο Αβραμόπουλος ...Πώς ο Σαρκοζι μετά απο 12 χρονια Σιρακ βγήκε και παρίστανε τη δύναμη της αλλαγής (ο υπουργος του Σιρακ και αρχηγος του κόμματος που ο Σιράκ ίδρυσε!!!)- ετσι κι εγώ.. Θα διαφοροποιηθώ λίγο απο τον πρωθυπουργό,και όταν έρθει η ’ωρα θα τον διαδεχθω για να φέρω την ανανέωση!! Η νέα μόδα (θυμηθειτε το τους επόμενους μήνες) θα ειναι οι ΚΑΘΑΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ. Ετσι λέει κέρδισε ο Σαρκοζί. Ελεγε τα πράγματα με το όνομά τους. Δηλαδή; Διαβαζε τις δημοσκοπήσεις, έβλεπε τι ήθελε να ακουσει ο κόσμος (για τους μετανάστες, για τη φορολογία, για τους δημόσιους υπαλλήλους)και τα έλεγε Με ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ! Λέτε να έχει πρόβλημα ο Αβραμόπουλος να κάνει το ίδιο; Η μήπως η Ντόρα; Μια και είπα Ντόρα.. Βάζουμε στοίχημα ότι συντομως θα προσκληθει για διακοπές στα νησιά μας απο την Υπουργό μας ο γάλλος Πρόεδρος; Ετοιμαστειτε λοιπον! Απ εξω θα τον μάθουμε τον Σαρκοζί! Δικο μας παιδί θα γίνει.. Εχει και κάτι ριζες απο τη Θεσσαλονίκη- αίμα μας, αιμα μας!!

ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Τρίτη βράδυ με την πανσέληνο, μου είπε ότι θέλει να φύγει.. Ηταν αργά, ειχα πιει, μπήκα στο μπλογκ μου και έγραψα ένα στιχο αγαπημένο του Χρονά.
"Μια κυριακάτικη φωτογραφία μαζί.. Μετά θα μπορούσες να φύγεις.."
Θεωρούσα πως ο χωρισμός ειναι οριστικός - μου έλειπε, αλλά βυθιζόμουν σε μια γλυκεια μελαγχολία που για κάποιο λόγο μου πήγαινε! Οχι, δεν ήμουν έτοιμος να "πάω για άλλα" - αλλά μου άρεσε που έμεινα μονος στο σπιτι την επόμενη μέρα με τα βιβλία μου και τις σκέψεις μου. Δέχτηκα και μια πρόσκληση απο ένα ζευγάρι φίλων για το βράδυ ("Θα έρθω μόνος " είπα με νόημα ). Σήμερα το πρωι πια ξύπνησα έχοντας συνηθίσει την καινούρια κατάσταση. Σηκώθηκα και δε με ένοιαζε αν έκανα θόρυβο, ήπια καφέ , μπήκα στο ιντερνετ και έμεινα μια ώρα σε σάιτ γαλλικών εφημερίδων (με τίποτα δε χωνεύω αυτον τον Σαρκοζι!)- δεν είχα κανέναν να με πιέζει να βγούμε για βόλτα! Μια χαρά ειμαι μέσα - γιατί καθε Σάββατο να τρέχω απο δω κι απο κει?
Και ξαφνικά, στις 3 η ώρα λαμβάνω SMS "ΑΦΟΥ ΗΘΕΛΕΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ?" . Ταράχτηκα. Το μπλογκ ήταν ένα μικρο μυστικο μου - γι αυτο συνηθως έγραφα απο το γραφείο πρωί. Πως το έμαθε? Πώς διάβασε το ποστ? Ενιωσα σα να περπατούσα γυμνος στο δρόμο.. Εγω αντι να στειλω το μήνυμά μου στο αντικειμενο του έρωτά μου(χμ...), το είχα στειλει στο διαδίκτυο. Παραλήπτες ήταν κάποιοι άγνωστοι, που θα ένιωθαν συμπαθεια για τον χωρισμό μου- και όχι ο άμεσα ενδιαφερόμενος! Κάποιος απο τους κοινούς φίλους όμως το σφύριξε! Τώρα όμως που ειδα ότι το διάβασε, οτι το έλαβε το μήνυμα, ένιωσα και άσχημα! Πάτησα απάντηση και έστειλα άδειο sms! Είχα χάσει την ψυχραιμία μου...Το κινητο μου χτύπησε - το σήκωσα. "Λοιπον?" με ρώτησε. Ηρθε σπίτι και κάναμε τον καλύτερο έρωτα που κάναμε ποτέ.. "Δε θα πάμε πουθενά" έθεσα όρο. "Να μεινουμε μέσα - ήρεμα και γλυκά στον καναπέ. Με καταπίεζες με αυτη τη μανία για βόλτα συνέχεια"
Ε, δε μπορούσε να πάει χαμένος ο χωρισμός της Τρίτης. Ας αλλάξει και κάτι! "Οκ μικρέ - ο,τι θέλεις εσύ" μου είπε και με φίλησε όπως ξέρει να φιλά ("σ ολα τ' άλλα ειναι κωλόπαιδο")- "Κι αυριο πάλι θα γίνει το δικο σου χατήρι. Θα ξυπνήσουμε και θα πάμε μια μεγάλη βόλτα .Να βγάλουμε εκεινη τη φωτογραφία που θέλεις!"

Friday, May 4, 2007

MΕΛΙΝΑ


Eιχε ζέστη σήμερα κι είπα να κάνω περίπατο στο Λυκαβηττό. Η βόλτα μ’ εφερε μπροστά στο σπίτι της Μελίνας στην Αθηναίων Εφήβων. Και θυμήθηκα..
Χάρη στη φίλη μου την Αννα (που αργότερα παιζαμε μαζί στη θεατρική ομάδα του σχολείου) τρέχαμε στα θέατρα από τα πρώτα χρόνια του γυμνασίου! Κι έτσι είχα την τύχη να δω τη Μελίνα να παίζει Αλεξάντρα ντε Λάγκο με τον Φέρτη σε σκηνοθεσία Ντασεν το 80 ή το 81. Και μαγέυτηκα! Σας λέω πως στη σκηνή που μιλάει για την τεχνική του ¨γκρο πλαν¨ ( και τι σημαίνει αυτό για μια γυναίκα που γερνάει..) , η Τζεραλντιν Πέητζ που έπαιξε το ρόλο στο σινεμά δε μπορεί να συγκριθει μαζί της!
Η Μελίνα ήταν μια εξαιρετική ηθοποιός – τουλάχιστον σε κάποιους ρόλους…
Σήμερα που έχει περάσει στο κατεστημένο των εθνικών κεφαλαίων που κέρδισαν τον αιώνιο σεβασμό, δύσκολα πιστεύει κανεις πόσο επιφυλακτικός ήταν κάποτε μαζί της ο κόσμος. Την αναγνώριζαν ως ηθοποιο ισως., αλλά δεν αποδέχονταν καθόλου εύκολα την προσωπικοτητά της. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το 81 την αποκαλούσε ειρωνικά ϋπουργό Πολιτισμού άνευ Επιστημών και η Αριστερά την θεωρούσε αφελή ! Δεν ήταν λίγοι αυτοι που στις ιδιωτικές κουβέντες τους την έλεγαν ¨πουτάνα¨! Αναφέρονταν βέβαια στην ερωτική της ζωή – γιατί για πλούσιους γάμους συμφέροντος δεν μπορούσαν να την κατηγορήσουν! Η αντισυμβατικοτητα και το πάθος της δεν ταίριαζαν και τόσο στην ελληνική κοινωνία. Θυμάμαι γνωστους μου να με κοιτάνε με απορία όταν την υποστήριζα. Δεν ήταν στα μάτια τους αρκετά ¨σοβαρή΄- πολύ περισσότερο που ήθελε να είναι πολιτικός!
Το 89 τη συνάντησα στη Βουλή. Εβγαινα από την αιθουσα της Βιβλιοθήκης, όπου έψαχνα κάτι για μια εργασία μου. Την χαιρέτησα από μακριά κι εκείνη ήρθε κοντά μου και μου έδωσε το χέρι της. Εδειξε να ενδιαφέρεται για το θέμα της εργασίας μου και μου προτεινε να την πάρω τηλέφωνο και να περάσω από το σπίτι της αν ήθελα ¨καμιά μέρα¨! Δεν το έκανα βέβαια..
Με τα χρόνια κέρδισε τον κόσμο . Και στη χώρα που ο Χριστόδουλος έχει 60% ποσοστό δημοφιλίας και οι ιδέες και η στάση ζωής του επικροτούνται από την πλειοψηφία , εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πήγαν στην κηδεία της (την πιο μεγάλη κηδεία – όπως είχε προβλέψει!).
Κοίταζα σήμερα το πρωί το σπίτι που δεν επισκέφτηκα ποτέ. Δείχνει την κόπωση που φέρνει ο χρόνος- κι ας μην είναι παλιό. Τα χρώματα ξέβαψαν και κανεις δε φαίνεται να φροντίζει αρκετά τα μεγάλα φυτά. Γύρισα στο σπίτι κι έβαλα το σι ντι με το Athenes ma ville, που είχε ερμηνεύσει τοσο ωραία.
Ημουν δεκαοχτώ όταν το πρωτοάκουσα… που να πάρει!